Ντόλλυ Δουγένη: Η πρωτοπόρος

To 1996 το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καράτε δεν φιλοξενήθηκε από κάποια πόλη, ως είθισται. Διεξήχθη στη Sun City, ένα πολυτελές θέρετρο στη Νότια Αφρική που πρόσφερε στους διαγωνιζόμενους ιδανικές συνθήκες. Η διοργάνωση εκείνη έμελλε να αποδειχθεί ιστορικής σημασίας για τη χώρα μας, γιατί στην Sun City το ελληνικό καράτε κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, ενώ τρία χρόνια νωρίτερα είχε πανηγυρίσει και το πρώτο σε ευρωπαϊκό στην Πράγα. Σε αυτές τις δύο μεγάλες επιτυχίες, σε αυτά τα ορόσημα του ελληνικού καράτε, πρωταγωνίστρια ήταν η ίδια αθλήτρια:

Η Ντόλυ Δουγένη, δεύτερη στον κόσμο στα +60κ. το 1996 και τρίτη στη Ευρώπη το 1993 στην ίδια κατηγορία. Το «χρυσάφι» δεν έλειψε από τη συλλογή της, αφού κατέκτησε την πρώτη θέση στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2001 (+65κ) κι αυτή ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία της Ελληνίδας πρωταθλήτριας και πρωταγωνίστριας στην 4η έκδοση του Legend Stories της ΕΛΟΚ.

Η πρωτοπόρος Ντόλλυ Δουγένη σε 10 ερωτήσεις

1. Πως μπήκε το Καράτε στην ζωή μου;

Αν και έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε , νομίζω πως το ερέθισμα για να ξεκινήσω το Καράτε ήταν οι ταινίες στην τηλεόραση και οι βιντεοκασέτες , οι παλιοί θυμούνται με τους θρύλους των πολεμικών τεχνών Μπρους Λι και Τσακ Νόρις .Στα μάτια μου φάνταζαν υπερήρωες και ξεφυλλίζοντας μια εγκυκλοπαίδεια οι πληροφορίες που πήρα για τις πολεμικές τέχνες τότε , πολύ γενικά φυσικά χωρίς να ξέρω για τα διαφορετικά στυλ μου, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον .Άλλωστε η Ασία ήταν πολύ μακριά από εμάς τους ‘’Ευρωπαίους’’ όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και όσον αφορά την κουλτούρα αυτών των λαών .

2. Aν δεν ήμουν Καρατέκα…

Θα ήμουν σίγουρα αθλήτρια σε κάποιο άλλο άθλημα με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αγάπη…

3. Ο Αθλητής πρότυπο είναι…

Προγραμματισμός , συνέπεια , γνώση , σκληρή δουλειά ,υπομονή ,επιμονή και εφόσον μιλάμε για πολεμικές τέχνες Ταπεινότητα .

4. Μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα μου…

Για έναν αθλητή υψηλού επιπέδου ο στόχος είναι το μετάλλιο οπότε βάζοντάς το σε αυτό το πλαίσιο ήταν η 2η θέση στο Παγκόσμιο το 1996.

5. Χειρότερη στιγμή στην καριέρα μου…

Η μη επίτευξη των στόχων μου και της απόδοσης που θα ήθελα στο εκάστοτε πρωτάθλημα .

6. Όταν αγωνιζόμουν με το Εθνόσημο…

Πολύ δυνατά συναισθήματα. Δεν ξέρω εάν μπορώ να τα αποτυπώσω με λέξεις. Ένιωθα τεράστια υπερηφάνεια και ευθύνη παράλληλα Ιερό το Εθνόσημο, Ιερός και ο σκοπός . Το ίδιο αισθάνομαι ακόμη και σήμερα παρακολουθώντας την Εθνική μας ομάδα να αγωνίζεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

7. Το ελληνικό Καράτε μπορεί να φτάσει μέχρι…

Έχει φτάσει στην κορυφή του Κόσμου και της Ευρώπης από τους Έλληνες αθλητές μας . Δεν έχουμε πια να ζηλέψουμε τίποτα από άλλες χώρες. Είμαστε και εμείς μια υπολογίσιμη δύναμη και σε κάθε μεγάλη διοργάνωση αφήνουμε το αποτύπωμά μας .

8. Ο καλύτερος φίλος που έκανα στο Καράτε…

Ο εαυτός μου. Μέσα από το Καράτε με γνώρισα καλύτερα και πιο βαθιά. Μέσα από το πέρασμα των χρόνων νομίζω πως κατάφερα να γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος και πάντα θα προσπαθώ για αυτό μέχρι τέλους. Επίσης το Καράτε με βοήθησε να αντιμετωπίζω και να ξεπερνώ τις όποιες δυσκολίες με αξιοπρέπεια και γενναιότητα .

9. Θυμάμαι το ελληνικό Καράτε στη δεκαετία του 1990…

Ωραία χρόνια αλλά δύσκολα. Η Εθνική μας ομάδα τότε απαρτίζονταν από παιδιά που το μόνο κίνητρο που είχαν ήταν η αγάπη για το Καράτε. Το πρωί δουλεύαμε και το βράδυ κάναμε προπόνηση, όλα ήταν σε πολύ ερασιτεχνικό επίπεδο και αυτό από μόνο του ήταν πρόβλημα. Δεν είχαμε τα εργαλεία , τις ευκαιρίες και την βοήθεια , την οικονομική στήριξη. Είχαμε όμως πείσμα και επιμονή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την συναθλητή και φίλο μου Κώστα Παπαδόπουλο που μου έλεγε ‘’Κάθε φορά που φέρνω μετάλλιο μαζί με τα συγχαρητήρια μου δίνουν και την απόλυση μου’’. Επίσης από το 1990 και μετά το Καράτε άρχισε από παραδοσιακό σκληρό να εξελίσσεται σε σπορ. Μας άρεσε αυτή η μετάβαση , αρχίσαμε να παίζουμε με φαντασία , δοκιμάζαμε νέες προπονήσεις -τακτικές και νομίζω πως μας βγήκε. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Κανέλη, τον κ. Γκουβούση και φυσικά τον δάσκαλό μου κ. Μπίκα , ήταν δίπλα μου σε όλη την πορεία. Σας ευχαριστώ από καρδιάς…

10. Τι συμβουλή θα έδινα στον 12 χρόνο εαυτό μου;

Μπορείς καλύτερα , προσπάθησε περισσότερο .

Διαβάστε περισσότερα
Back to top button